Trądzik
Trądzik jest jedną z najczęściej spotykanych chorób dermatologicznych. Objawy o różnym stopniu nasilenia występują u 80% młodych ludzi w wieku od 12 do 25 lat. Ponieważ granica wiekowa początku trądziku przesuwa się w dół, a jednocześnie coraz częściej zmiany trądzikowe utrzymują się jeszcze w wieku dorosłym, dlatego zamiast stosowanego do niedawna określenia trądzik młodzieńczy obecnie używa się nazwy trądzik zwyczajny.
Choroba ma trudny do przewidzenia, zmienny czas trwania. Przeważnie objawy ustępują lub znacznie zmniejszają nasilenie po 3-5 latach, jednak u niektórych pacjentów aktywne zmiany trądzikowe mogą utrzymywać się dłużej niż 10 lat.
Wskazane jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia, ponieważ trądzik może mieć charakter przewlekły i pozostawić trwałe ślady pod postacią przebarwień oraz potrądzikowych blizn zanikowych.
Dla skóry trądzikowej charakterystyczne są nastepujące elementy:
- łojotok - u chorych na trądzik czynniki hormonalne powodują nadmierną stymulację gruczołów łojowych, co skutkuje zwiększonym wytwarzaniem łoju. Skóra łojotokowa świeci się i jest tłusta – to typowe dla okresu pokwitania
- nadmierne rogowacenie (hiperkeratoza) - dochodzi do nadmiernego, niekontrolowanego namnażania komórek ujścia mieszków włosowych (jest to związane z nadmiarem łoju w powierzchniowych warstwach skóry). Wtórnie kanały wyprowadzające gruczołów łojowych ulegają zwężeniu mechanicznemu i powstają czopy blokujące wydostawanie się łoju na powierzchnię skóry. Mechanizm ten przyczynia się do tworzenia zmian trądzikowych: w początkowym etapie mikrozaskórników, a potem zaskórników otwartych
- namnażanie się drobnoustrojów - u pacjentów z trądzikiem wyżej wymienione procesy prowadzą do niekontrolowanego namnażania się bakterii Propionibacterium acnes, które w zdrowej skórze są elementem naturalnej flory bakteryjnej. Jednak ich nadmierna ilość znajdująca się w zaczopowanych mieszkach włosowych działa niekorzystnie – stymulują rozwój stanu zapalnego poprzez produkcję różnego rodzaju substancji drażniących i niszczenie ścian gruczołów łojowych. Na tym etapie dochodzi do rozwoju typowych wykwitów trądzikowych.
Zmiany trądzikowe rozwijają się w na ogół w miejscach, gdzie występuje największa liczba gruczołów łojowych, takich jak twarz, okolica międzyłopatkowa, dekolt i ramiona. Należy podkreślić, że w miejscach występowania zmian pierwotnych, które są dodatkowo drażnione przez pacjentów drapaniem, wyciskaniem i innymi manipulacjami obserwuje się zwiększoną ilość zaskórników i stanów zapalnych, związanych z wtórnym nadkażeniem wykwitów. Osoby z tendencją do drażnienia zmian trądzikowych znacznie pogarszają przebieg choroby i swój wygląd.
Podstawowym celem terapii trądziku jest łagodzenie objawów i prewencja powikłań pod postacią bliznowacenia.
Podejmując leczenie tej choroby trzeba brać pod uwagę, że terapia zawsze jest długotrwała, trwa minimum 6 miesięcy. Leczenie trądziku ma charakter kompleksowy, obejmuje terapię farmakologiczną, zarówno miejscową - zewnętrzną, jak i ogólną – antybiotyki doustne, czym zajmują się dermatolodzy, odpowiednią pielęgnację skóry produktami dermokosmetycznymi w warunkach domowych oraz zabiegi z zakresu medycyny estetycznej, stanowiące ważne uzupełnienie postępowania.
W gabinecie Estina oferujemy szereg zabiegów dobieranych indywidualnie przez lekarza, dostosowanych do stopnia nasilenia trądziku oraz rodzaju skóry.
Inne zabiegi wskazane są przy trądziku aktywnym, inne w fazie występowania powikłań – przebarwień i potrądzikowych blizn zanikowych.
Polecamy następujące zabiegi:
Przed i po - efekty leczenia blizn potrądzikowych laserem Fraxel
